Sakramenty i Sakramentalia

Chrzest jest pierwszym i najważniejszym sakramentem. Czyni nas przybranymi dziećmi Bożymi i włącza do wspólnoty Kościoła. O chrzest dla swoich dzieci proszą ci rodzice, którzy dają publicznie gwarancję, że będą dla potomstwa żywym przykładem życia według zasad wiary. Posługę chrzestnych – współodpowiedzialnych za katolickie wychowanie ochrzczonych – mogą pełnić wyłącznie w pełni praktykujący katolicy. Jeśli rodzice proszą na chrzestnych osoby spoza naszej parafii, winny one dostarczyć zaświadczenie z parafii zamieszkania, że nie ma przeszkód, aby mogły pełnić te zaszczytne zadania.

Przez chrzest dokonuje się odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów osobistych, narodzenie do nowego życia, przez które człowiek staje się przybranym dzieckiem Bożym, członkiem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego. Przez fakt przyjęcia tego sakramentu ochrzczony jest włączony we wspólnotę Kościoła, Ciało Chrystusa i staje się uczestnikiem Chrystusowego kapłaństwa.

Chrzest jest pierwszym (bez tego sakramentu nie można przyjąć pozostałych) i najważniejszym sakramentem, bo daje udział w życiu Bożym i mocą Ducha Świętego oczyszcza z wszelkich grzechów, także z grzechu pierworodnego. Ponadto Chrzest włącza nas do wspólnoty wierzących w Chrystusa, czyli do Kościoła.

Sakrament Chrztu Świętego ustanowił Jezus Chrystus, a jego sprawowanie powierzył wraz z Ewangelią swojemu Kościołowi, gdy nakazał Apostołom:

„Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.” (Mt 28,19).

Rodzice dziecka

Przed Chrztem dziecka rodzice są zobowiązani do wysłuchania nauki przedchrzcielnej. Powinni również przystąpić do Sakramentu Pokuty, a podczas Mszy świętej chrzcielnej do Komunii świętej (dotyczy rodziców żyjących w Sakramencie Małżeństwa).

Po udzieleniu Chrztu, rodzice dziecka wdzięczni Bogu i wierni podjętym zadaniom, mają obowiązek zapoczątkowane na Chrzcie nowe życie rozwijać przez:

• chrześcijańskie wychowanie w rodzinie
• nauczenie dziecka modlitwy
• posyłanie na katechizację
• przygotowanie do sakramentu bierzmowania
• przygotowanie do uczestnictwa w Eucharystii

Religijne życie w rodzinie to jest:

• modlitwa,
• życie sakramentalne rodziców i rodzeństwa (zwłaszcza chrześcijańskie świętowanie niedzieli),
• wzajemna miłość chrześcijańska, będąca dla dziecka najlepszą szkołą wiary.

Rodzice chrzestni

Przy wyborze rodziców chrzestnych obowiązują następujące przepisy kościelne, które należy uwzględnić przed podjęciem decyzji wyboru ojca i matki chrzestnej. Rodzicami chrzestnymi mogą być:

• osoby religijne (wyznania katolickiego), bierzmowane, przystępujące do Sakramentów świętych, a jeśli są małżonkami, żyjące w sakramentalnym związku małżeńskim,
• odznaczające się wystarczającą dojrzałością do wypełnienia swoich obowiązków (skończony przynajmniej 16 rok życia).

Kościół stawia takie wymagania rodzicom chrzestnym, ponieważ podczas obrzędu Chrztu składają wyznanie wiary we własnym imieniu oraz przyjmują na siebie współodpowiedzialność za chrześcijańskie wychowanie dziecka, zwłaszcza w przypadku, gdy dziecko utraci jedno lub oboje rodziców.
Rodzice chrzestni maja również obowiązek uczestnictwa w nauce przedchrzcielnej. Prosimy rodziców chrzestnych będących spoza naszej parafii o przyniesienie od własnego księdza proboszcza zaświadczenia potwierdzającego możliwość pełnienia godności chrzestnego(ej).
Z okazji Chrztu dziecka chrzestni powinni przystąpić do Spowiedzi i Komunii świętej. W przyszłości rodzice chrzestni powinni być także świadkami Bierzmowania swego chrześniaka i uczestniczyć w ważniejszych wydarzeniach jego życia (I Komunia święta, sakrament małżeństwa).

Zapisu aktu chrztu dokonują rodzice w kancelarii parafialnej przynajmniej tydzień przed planowanym chrztem.

Przynoszą ze sobą następujące dokumenty:

• odpis aktu urodzenia dziecka z Urzędu Stanu Cywilnego;
• świadectwo ślubu kościelnego, jeśli odbył się poza naszą parafią;
• zaświadczenia z parafii rodziców chrzestnych (jeśli nie są z naszej parafii), że mogą być chrzestnymi.
  

„Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, kiedy został wydany, ustanowił Eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić Ofiarę Krzyża i tak umiłowanej Oblubienicy, Kościołowi powierzyć pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania; Sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę paschalną, w której spożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek przyszłej chwały” (Konst o św, Liturgii 47).

Msza święta, czyli Wieczerza Pańska, jest zarazem i nierozdzielnie:

– ofiarą, która utrwala ofiarę krzyża. W ten sposób ludzie wszystkich czasów i kontynentów mogą stanąć pod krzyżem Jezusa i włączyć się zbawczą Ofiarę Chrystusa.
– pamiątką, śmierci i zmartwychwstania Pana mówiącego: „Czyńcie to na moją pamiątkę” (Łk 22,19). W czasie tej pamiątki, Chrystus jest obecny jako Bóg i człowiek, istotowo i ustawicznie, aby zwolna przenikać sposób myślenia i życie swoich wiernych.
– świętą ucztą, w czasie której lud Boży przez przyjęcie Ciała i Krwi Pańskiej uczestniczy w dobrach ofiary paschalnej, wznawia Nowe Przymierze raz zawarte z ludźmi przez Boga w Krwi Chrystusowej, a w wierze i nadziei wyobraża i uprzedza ucztę niebiańską w królestwie Ojca, głosząc śmierć Pana „aż przyjdzie”.

Wymagane dokumenty:

• metryka chrztu (jeśli dziecko było ochrzczone poza parafią)
• zgoda parafii zamieszkania (jeśli dziecko jest spoza parafii)
  

Bierzmowanie to sakrament umocnienia Duchem Świętym. Udziela się go tym, którzy przyjęli sakrament chrztu świętego.  Ma on za zadanie wzmocnić wiarę kandydata do bierzmowania, oraz związać przyjmującego ten sakrament z Kościołem i parafią. Dlatego kandydatowi do sakramentu bierzmowania stawia się wymagania aby żył wiarą, wyznawał ją i umiał jej bronić.

Wymagane dokumenty:

• metryka chrztu
• zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub ostatnie świadectwo katechizacji
• w przypadku osób starszych - świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej
• zaświadczenie o ukończeniu przygotowania do przyjęcia sakramentu Bierzmowania

„Ci zaś, którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu, grzesząc, zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą” (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 11).

Sakrament pokuty sprawowany jest przed każdą mszą świętą.

Kościół sprawując duszpasterstwo chorych spełnia polecenie Pana Jezusa, by troszczyć się o chorych. Troskę tę okazuje Kościół nie tylko odwiedzając chorych, lecz także podnosząc ich na duchu przez sakrament namaszczenia. Czyni to w czasie trwania choroby oraz wtedy, gdy chorzy znajdują się w niebezpieczeństwie śmierci.
To sakrament dający chorym moc i odwagę oraz łaskę chrześcijańskiego przyjmowania i przeżywania choroby.

Kościół – na wzór swojego Mistrza Jezusa Chrystusa – od samego początku otaczał szczególną opieką modlitewną wszystkich chorych i spieszył im z posługą sakramentalną. Wśród najważniejszych „skutków” Sakramentu Namaszczenia Chorych, Katechizm Kościoła Katolickiego wymienia:

• łaskę umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości;
• odnowienie ufności i wiary w Boga oraz umocnienie przeciw pokusom złego ducha, przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią;
• uzdrowienie duszy oraz ciała, jeśli taka jest wola Boża;
• odpuszczenie grzechów;
• otrzymanie siły i daru głębszego zjednoczenia z męką Chrystusa;
• przygotowanie na przejście do życia wiecznego.

Kiedy przyjmuje się ten sakrament?

Odpowiednia pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości.

Ponadto Katechizm Kościoła Katolickiego zachęca do przyjęcia sakramentu namaszczenia chorych przed każdą trudną operacją, a także wszystkie osoby starsze, u których pogłębia się słabość.

Sakrament namaszczenia chorych można przyjąć wiele razy. Powinniśmy korzystać z niego zawsze, ilekroć np. pogarsza się nasz stan zdrowia (chodzi o poważną chorobę).

Namaszczenie chorych NIE JEST więc sakramentem przeznaczonym TYLKO dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia.

W razie potrzeby można jednak wezwać kapłana o każdej porze (telefonicznie lub najlepiej osobiście).

Przed przyjściem kapłana do domu przygotowujemy: stół nakryty białym obrusem, na którym stawiamy krzyż, świece, poświęconą wodę i watę.

Dobrze by było, gdyby cała rodzina uczestniczyła w tym sakramencie, włączając się w modlitwę Kościoła.

Do istoty tego sakramentu należy namaszczenie czoła i rąk chorego, z towarzyszącą modlitwą o specjalną łaskę płynącą z tego sakramentu.

Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone (Jk 5, 14-15).

Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu (KKK nr 1499).

Sakrament małżeństwa jest znakiem związku Chrystusa i Kościoła. Udziela on małżonkom łaski miłowania się wzajemnie tą miłością, jaką Chrystus umiłował Kościół. Łaska sakramentu udoskonala zatem ludzką miłość małżonków, umacnia ich nierozerwalną jedność i uświęca ich na drodze do życia wiecznego

Wszystkie etapy przygotowania do małżeństwa można sprawdzić  na stronie Duszpasterstwa Rodzin

Formalności związane ze ślubem załatwiane są w dwóch etapach:

Etap I

Narzeczeni zgłaszają się najpóźniej 3 miesiące przed planowanym terminem ślubu. Datę i godzinę można ustalić wcześniej.

Dokumenty:

• dokumenty konkordatowe z USC (ważne 3 miesiące)
• metryki chrztu do ślubu z parafii chrztu (ważne 6 miesięcy)
• świadectwa ukończenia katechezy przedmałżeńskiej i udziału w 3 rozmowach w Poradnictwie Rodzinnym
• zaświadczenie o ukończeniu dnia skupienia dla narzeczonych

Etap II

Narzeczeni zgłaszają się miesiąc przed terminem ślubu celem spisania protokołu przedmałżeńskiego.

Dokumenty:

• zaświadczenie o wygłoszonych zapowiedziach w innej parafii,
• dane personalne świadków ślubu (imię, nazwisko, rok urodzenia oraz dokładny adres).
• dowody osobiste

Sakrament kapłaństwa należy, obok sakramentu małżeństwa, do grupy sakramentów w służbie komunii. Jest zatem nastawiony na zbawienie innych ludzi; opiera się na służbie innym, dzięki czemu przyczynia się również do zbawienia osobistego.

Wszystkich chętnych do podjęcia takiej Drogi, zapraszamy do Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku

Pogrzeb katolicki nie jest sakramentem. Należy do sakramentaliów.

Żegnając zmarłego, Kościół „poleca go Bogu”. Jest to „ostatnie pożegnanie, jakie wspólnota chrześcijańska oddaje swemu członkowi, zanim jego ciało będzie wyniesione i pogrzebane”

Wymagane dokumenty:

• akt zgonu
  
• zaświadczenie o udzieleniu sakramentu chorych i wiatyku (Komunii świętej) , jeśli zgon nastąpił poza parafią lub w szpitalu (wystawia je kapelan szpitala)
  
• zgoda własnej parafii, jeśli pogrzeb odbywa się na terenie innej parafii

Strona cmentarza: http://mogily.pl/supraslnowy